Charlie kirk

Charlie,

Wat een verdriet. Verdriet om jou. Ik kende je via het beeldscherm. Ik zag je debates en hield van de wijze waarop je direct en snel doordrong tot de kern; de overtuiging achter de gestelde vraag of aanval.

Met een enorme kennis van zaken ontmantelde je leugens. Het kan niet anders dan dat je mensen de ogen hebt geopend of, op zijn minst, opnieuw hebt laten nadenken. 

Het ontzenuwen van de leugens over God, over Jezus en ook de leugens die in een propagandaoorlog worden verspreid over Israël zag ik je met liefde en overtuiging doen. Ik genoot daarvan.

Ook als je andere standpunten had dan ik genoot ik van je kennis, humor en argumentatiestijl. 

Wat een verdriet dat iemand denkt dat het vrije woord gestopt moet worden. Wat een verdriet dat iemand denkt dat met een moord te kunnen doen.

Je beledigde niemand, je bedreigde niemand met geweld, je had een mening en die verdedigde je. Scherp, ja, met humor, ook dat ja, en op de inhoud. Sommige mensen kunnen niet tegen meningen. Vader vergeef hen, ze weten niet wat ze doen.

Jij bent nu bij de Vader. 

Jouw sterven hier op aarde zal, naar ik hoop, de strijd voor Zijn koninkrijk en het vrije woord alleen maar doen opleven. 

Heel veel mensen zullen je niet vergeten. Ik zal je niet vergeten.